Dag10 - Een heerlijke dag eindigt in luxe probleem.

Waarom de letters ineens kleiner zijn , ik heb geen idee. Morgen de meester maar eens naar vragen. Vanochtend al beetje uitgeslapen tot 8uur, maar ja, hoorde ik vandaag dat vannacht de klok uur verder gaat. Jasses, weer een uur minder vakantie en jetlag van een uur overwinnen. Robert-Jan belde weer via Facetime en lekker bij gekletst. Daarna gewassen, snel kwartiertje (langer mag niet) de jacuzzi in en vervolgens nog  lekker nagloeiend aan de strijk begonnen. Ohoh, knopjes genoeg, maar logisch ? Voor de wasmachine draaiknopje UITTREKKEN om te starten voor de droger knopje INDRUKKEN; we kwamen er wel uit met HULP!!!!

Ton en Lidy waren vanochtend weer hier en ik mag door gaan met oefenen met mijn blog. We zullen zien vandaag. Na de koffie weer in de mooie rooie auto bij Ton en Lidy op weg naar Seaworld, waar de een wel identiteitskaart moest laten zien, de ander niet maar weer wel vinger check moest doen. Maar alle vier kwamen we binnen. Heerlijk weer, wat bewolkt, maar perfect voor een parkbezoek. We besloten eerst naar de lunch op zoek te gaan. Het Spice Mill Cafe leek ons wel wat, maar je moest een heel menu nemen en dat is voor de lunch niet nodig. Hup rechtsomkeer en naar de Voyagers Smokehouse, daar heerlijk spareribs met  frietjes gegeten. Mooi zo, vanavond geen vlees maar lekker naar de sweet tomatoes.

Volledig album bekijken

Toen snel naar het Shamu stadion,

Volledig album bekijken

en iedere keer is de show toch net weer wat anders, genieten dus. En hier nu een grote SMILE bij denken……





Vervolgens op een drafje naar de Whale & Dolphin theater. Nou dat vond ik bijna leuker dan Shamu, want hier gaan de verzorgers weer het water in en hangen achter de dolfijnen, staan op hun snuitjes  en een prachtige show van acrobatiek er tussen door en zelfs met vogels. De shows hadden we gezien en nu op weg naar alle leuke dingen die niet op bepaalde tijd bezocht moeten worden, zoals de dolfijnen voeren. Tja, daar stond dus om kwart voor 3 al zo’n grote rij dat je echt niet meer in aanmerking kwam om uberhaupt een piepklein bakje met visjes te kopen van $7 pp.


Jammer dan, dan alleen maar aan basin staan en terwijl de mannen aan de overkant klaar stonden om foto te schieten als dolfijn bij de meisjes langskwamen, stonden ze mooi met elkaar te kletsen toen ik dus een dolfijn geaaid heb, van snuit tot en met vin…. Helemaal blij was ik, Lidy lachen, jammer dat er geen foto van is. We zijn snel naar de mannen gelopen en of ze ons geloofden ? Ik weet het niet want nu werden de dolfijnen gevoerd en kwamen dus wel naar de rand met hun koppie en deden kunstjes voor hun visje…. Het is wel op een afgesloten stuk dat ze de visjes krijgen. Vlg keer toch maar in de rij voor het voeren.

En terwijl Ruud even naar  de restroom ging , liep ik even naar het basin om een platvis te aaien. Brrrr, die voelen vies aan, geef mij maar een dolfijn hoor. We wilden nog minstens de twee aquaria bekijken en onderweg komen we een scherm tegen en ja hoor…… Ruud mag in spring 2013 toch in Orlando naar  ANTARTICA, met bontmuts en sokken aan. Ik hoop dat ik ook weer mee mag. 

Af en toe even uitrusten op terrasje of een muurtje en tot slot het aquarium in met de  tunnel met haaien en zaag/zwaardvissen enz. Nog even het stingray aquarium in, maar toen was de batterij van mijn fototoestel al lang weer leeg, dus Ton heeft de nodige gemaakt. Vooral  de foto’s waarin ik in het water met mijn hoofd te zien ben. Ik moest ervoor op mijn knietjes achter kleine kinderen aankruipen, maar een oma doet gek voor zijn kleinkinderen he (zie het blog Teleton).

Om 5 uur waren we weer thuis en kwart over 6 weer in de auto op weg naar Sweet Tomatoes. Nou, Springbreak, zaterdagavond ? Wie het weet mag het zeggen, maar het was duidelijk een verschrikkelijke drukte waarin het wel leek of het kerstmis was, zoveel lichtjes brandden er overal, vooral op de weg dus. Ton draaide zwierig de auto terug, want iedereen ging naar highway 4, op weg naar outlet en down town, of naar de Sweet Tomatoes, in ieder geval  wilden we niet langer in de file aanschuiven en zouden we wel EVEN  naar de andere kant van de 192 gaan. Inderdaad, redelijk snel de 15 miles kunnen rijden, maar ja…. komen we daar aan…. file in de Sweet Tomatoes, rij was buiten al lang, hup doorrijden, naar de Mac ? Hè, nee, geen optie, dan maar naar de Cracker Barrel, maar ook daar hele file buiten…., ook bij de TGI of Denny’s of noem  maar op. Een laatste strohalm was de Cracker Barrel hier vlakbij.

Intussen was het half 8 geworden en zouden er toch wel mensen klaar zijn met eten….. TRALALALALALA Jaja, het is goedgekomen. Het is een leuke zaak met  oude dingen, foto’s enz  aan de muren. Niet heel  luxe of zo, maar de rekening was er naar en we hebben  heerlijk gegeten  en waren binnen driekwartier klaar. Het langste hebben we nog gedaan over het uitzoeken van het eten. Ton moest alles vertalen en ons serveerstertje kwam echt om de minuut vragen of we het al wisten. GIVE ME 5 MINUTES MORE, only five minutes more zong Ton steeds, tot we haar tot slot maar geroepen hebben, want toen we het wisten was ze nergens te bekennen.

Rond 9uur wensten we elkaar voor de deur weer een welterusten en tot morgen op de koffie. Een uur vroeger, dat wel….. en ik heb wel ruim twee uur over de blog gedaan, maar….. daarom moeten jullie weer voor EEN keer ook naar een leuk wc bordje kijken. Deze had ik in Aquatica verwacht, niet bij Seaworld. TOCH ?